Hierboven een fotootje gemaakt in het jaar 1939

Het gezin staat hier voor de winkel Wijk A 464

(omgeving scheepswerf Baars)

Op de foto zien we Arie Lagewaard, zijn vrouw Marie en de zoons Riens en Leen.

Venten langs de deur...

Arie Lagewaard, de man die wij zochten, is geboren op 4 maart 1907 te Sliedrecht. Dat gebeurde in een woning tegenover de Poelenstoep. Op zijn 11e jaar ging hij werken bij Wesdijk.Deze had een winkeltje in manufacturen, tegenover waar vroeger kapper Noorland gevestigd was.

Wesdijk ventte langs de deur. Dit deed hij ook in o.a. Wijngaarden. Als hij iets niet bij zich had, moest Arie Lagewaard samen met Wesdijk jr., (de latere NSB-er), de bestellingen met de hondenkar gaan bezorgen.

Familie geschiedenis

Voor de oorlog had Arie Lagewaard een winkel in levensmiddelen,luxe huishoudelijke artikelen en speelgoed. Eerst was Wim Muilwijk de winkelier en vanaf 1938 was dat Arie Lagewaard. Aan de linkerkant, aan het pand vast, was een schuur waar bakker Van Dongen zijn bakfietsen had staan. Een grote houten hoepenschuur, waar Rooksie de Groot z`n griendhout bedrijf had, was daar weer achter te vinden. Op het terrein stonden ook grote houtschelven. Hierin bouwden Riens en zijn broer Leen stiekem hutten. Wel waren zij een beetje bang voor "Rooksies". Als hij er aankwam en merkte dat de jongens op het terrein "speelden"joeg hij ze met veel kabaal weg.  

Omgeving

"kleine winst"

kraanmachinist...

Na een paar jaar is Lagewaard bij de meelfabriek gaan werken als kraanmachinist. Schepen in de haven lossen die met zakken graan voor de kade lagen. Hier heeft hij 11 jaar gewerkt. Later ging dit bedrijf, waar in later tijd "Van Beest Sluitingenfabriek" gevestigd was, failliet. Arie was werkloos. Dit betekende aan de steun. Negen gulden per week en voor zijn 2 kinderen twee gulden.

 

Zelfs zijn geliefde sloep moest hij verkopen

Hij had nog geen dubbeltje over om een potje verf bij schilder De Winter te kopen

Dat was armoe lijden!!!

Hier was het nog Wim Muiljwijk

koekjes en snoep

 Hij heeft toen bij zijn vader F.100,= geleend. Bij grossier Elshout kocht hij koekjes en snoep.

In zijn huisje tegenover de Poelenstoep begon hij een winkeltje in de bedstee. Hij ging met dit handeltje ook venten bij familie enz. Al gauw verdiende hij meer dan wat hij van de steun kreeg. Hij liep nu het risico dat hij geen steun meer kreeg. Als het handeltje zou mislukken zou hij van de diaconie van de kerk afhankelijk worden.

Een paar jaar later kocht de vader van Arie in de vroegere Piet Rijsdijkstraat 16 en 18 twee huizen. Per stuk 2500 gulden!! ( Straat  heet nu Joh. Kraaijveldstraat )

Het gezin verhuisde van Wijk A naar de oude uitbreiding. Arie zette zijn winkeltje voort in de voorkamer.

Het liep echter niet. Aan het eind van de week had hij nog voor geen 5 gulden verkocht.

 

Toen hoorde hij dat Wim Muilwijk een winkel ging beginnen in de Kerkbuurt, in het pand waar later de "Lockhorst zat. Lagewaard en zijn vrouw Maria hebben de zaak van Muilwijk in Wijk A in 1938 overgenomen. Hier hadden ze al gauw een goede boterham.

 

buurtje...

Voorbij de zaak van Arie was nog het winkeltje van Leenman die verkocht boeken, balatum en matten..Tegenover de winkel van Lagewaard waren ook enkele winkels; de bakkerswinkel van Van Dongen, juwelier Han Bakker, de winkel waar de vader van Piet Vermaas lapjes verkocht en de groentezaak van Aart den Besten.. Daarvan zie je op bovenstaande foto alleen de fiets en een aantal groentekisten. Links met enkele kinderen voor de deur, de winkel is allang afgebroken. Net als bijna alle andere huizen op de foto. Vaak was d`n dijk nog zo leeg als op de foto, Riens en Leen speelden in deze tijd nog gewoon op d`n dijk. Hoepelen, hinkhokken, tollen, buutvrij, enz.

 

 

 Naar de winkel van "Koppies"

Na de oorlog, ongeveer 1947, ging de firma Kop tegenover,"D`n Bandwurf" verhuizen naar het pand, waar tegenwoordig de kringloopwinkel gevestigd is. Lagewaard kocht het pand van Kop.

Arie kreeg de ziekte van Parkinson. In 1963 nam zoon Riens de zaak van zijn vader over  

 

 

 

Opoe en Opa Lagewaard

Mijn geboorte huis aan de Rivierdijk

Hierheen verhuisde Muilwijk in 1938

Onze winkel van 1947 tot 1969

Arie Lagewaard heeft toen nog een paar jaar op zijn oude `stekkie` bij Van Beest gewerkt. Al gauw ging het niet meer en is hij afgekeurd. In november 1967 is Arie overleden. Zijn vrouw was Maria Mostert, geboren 4 januari 1909, een dochter van Leendert Mostert. Deze was baas bij scheepswerf De Klop. Maria was de oudste van een gezin van dertien kinderen. Haar broer Henk had een bloemenzaak. Dit bedrijf kreeg later bekendheid onder de naam"Mostert en De Winter".

Onze jeugd jaren...

Op kantoor bij Van Leeuwen Buizenhandel

kantoorbaan...

 Riens en Leen waren de kinderen van het gezin van de winkelier.De oudste van de twee, Riens heeft eerst een paar jaar bij zijn vader gewerkt. Voor twee gezinnen was er echter geen toekomst. Hij is toen etaleur geworden  bij een levensmiddelengrossier in Groot Ammers. Zoals gezegd nam hij in 1963 de zaak van zijn vader over. Dit duurde tot 1969. De tijd van supermarkten kwam er aan. Riens moest noodgedwongen stoppen en zocht weer een baan.

Die vond hij bij "Van leeuwen Buizen in Zwijndrecht. Daar heeft hij 25 jaar een kantoorbaan gehad totdat hij met de VUT ging.

  

heerlijke jeugd...

Het was een kinderrijke buurt. Dat betekende voor de jongens veel vriendjes waar je mee kon spelen en ook wel eens ruzie maken natuurlijk. Achter de winkel was een stoep met 7 huizen tot aan de rivier. Daar kon je `s zomers heerlijk zwemmen. Als het laag water was kon je op het strandje en in de blubber spelen. dat heette op het 'Lêêg eb, 

Hoog water...

Bij een harde noordwesten wind werd het water vaak zo hoog dat het op de kant kwam. Dan dreigde het rivierwater in de huizen te lopen. Er werd wel een vloed- of kistplank tussen de deurposten geschoven.Als het water erg hoog werd, liep het over de kistplank, Het kwam dan ook door de ramen naar binnen. De mensen zetten alle spullen zo veel mogelijk omhoog. Vervolgens gingen ze langs het laddertje naar de zolder. Daar wachtten ze tot het water weer ging zakken. Dat duurde meestal zo`n uur of zes. Alle blubber werd van het zeil geboend, de kachel opgestookt om alles weer te laten drogen. Soms gebeurde dit wel zeven keer in een winter.

Het hoorde er toen bij en je wist niet beter. Het huis was er op ingericht.

1 feruari 1953 watersnoodramp

Riens en Leen vonden het prachtig en heel spannend.

Tot de watersnood, toen vonden ze het niet leuk meer...

Ze verveelden zich nooit en hebben in hun buurt een heerlijke jeugd gehad.